Anlatamadım sana sevgimi gittin
Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden.
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?
Bana bağlayan sevmeni saglayan.
Son kez dokunsam,bir kez tutsam ellerini, Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu biliyorum.
Tutamadım ellerini gittin,beni böyle bırakıp.
Bir yıkım gibiydi bana gidişin.
Sen adım adım uzaklaşırken benden, Çöküp kaldı bedenim olduğu yere.
Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
Kalkamadım sen gittin ya.
Başlayamadım kalkmayı.
Bir şey söyledin mi acep düşündünmü giderken?
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi? Bekle beni döneceğim diye umut verdin mi?
Kendi kendine söylesene?
Beynim öylesine uğulduyorduki.
Bilemedim kaybettim benliğimi gittin diye. Nereye gittiğin önemli değildi.
Binlerce kilometre uzakta da olsan,iki metre ötemde de farketmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
Unutulanların arasına katılmalıydım, Anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım sen gittin.
Yıkıldım kaldım sensiz.
Bir okyanusun ortasında tek küreği kaybolmuş sandalda,
Dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni,
Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde,Bil ki; seni Unutamadım!
BİLKİ HALA SENI ÇOK SEVIYORUM