Göçer Zamân

Yalınızım.
Yoktur kimsem
Göçer dururum bu çileli hayatta.
Bir yerde durmaya el vermez yüreğim
Kalamam olduğum yerde
Nereye gitsem hep saplanırım derde

Yürürüm bazı soğuk gecelerde
Ağustos sıcağında buz keser içim.
Yanarım apansız kara kışın ortasında
Yoktur dermanım, yoktur bu hâle ilacım.

Velev ki bulsam bir cennet köşe.
Sokar başımı, hadi artık buradayım derim.
Bakarım bir vakit, oluru yok bunun.
Çıkar giderim gecenin bir yarısı.
Boş kaldırımlar çağırır beni,
Necip Fazıl’da da olduğu gibi.

Olsa, derim
Olsa bir sırdaşım
Ömürlük yol arkadaşım.
Olsa, derim gitmem bir daha.
Gitmem belki bilmediğim diyârlara.
Meyletmem nâ-tamâmlara...

Lakin direnir bu zamân göçkününe hayât
Koşar meşakkatli anlara.
Rahat yok der.
Sana biçilen göçer olmaktır
Civân yüreğine bu
Gördüklerin imtihândır...

Kaya Türkoğlu