GÖKYÜZÜ ANLATIR GECELERE

Ben içimde ne varsa anlatırım gökyüzüne
Akşam olunca maviler yavaş yavaş terk eder gökyüzünü
Engin maviler sessizce siyaha bürünür
Gökyüzü anlatır herşeyi gecelere
Benim sırdaşım olur gökyüzü
Ben ona anlatırım yüreğimdeki kurak iklimleri
Kuru çiçeklere ev olan gönlümün sahralarını
Ruhumda silinmez iz bırakan sensizlik çölünü
Yokluğunun lime lime ettiği kalbimi
Ben anlatırım gökyüzüne seni
Yüreğimden dolup taşan sevdamı
Her gece anlatıyorum dinliyor beni tüm dinginliğiyle
Ne sıkılıyor ne yargılıyor
Öyle çok anlatıyorum ki seni
Sığmadın cümlelerime
Doldun taştın bir nehir gibi kelimelerimden
Adın düşmez sonsuz bir heceydi dilimde
Doldun taştın sığdıramadım seni kocaman semaya
Öyle anlattım öyle anlattım ki hiç sonu gelmedi
Gökyüzü taşıyamadı bu aşkı bu sevdayı başladı anlatmaya gecelere
Bazen hasretimi fısıldadı yıldızların siyah ışık saçan yüreğine
Bazen ise şaşırdı kaldı bu aşkın büyüklüğüne
Anlattı ayın hüzünlü gece gözlerine bakarak
Efsane olacak kadar büyük bir aşk diyerek
Romanlar yazılacak kadar acılarla dolu bir yürek dedi
Ay'ın kalbi acıdı dayanamadı akıttı gözyaşlarını şakaklarına
Anlattım ben gökyüzüne
Yüreğimin dört mevsiminin sen olduğunu
Saklayamadım tüm çiçeklerin sen koktuğunu
Sensiz benim aşka oruç olduğumu
Yokluğunla cehennemde ateşler içinde yandığımı
Onsuz Nefessiz kaldığımı
Ruhsuz bir ceset olduğumu
Anlattım ben gökyüzüne
Belki de acıdı bana gökyüzüm
Engin mavilerim
Sırdaşım benim
Mavi dünyam belkide çağırdı fırtınaları anlattı seni bulup aciz halimi anlatsın diye
Belkide rüzgarlara kokumu yükledi estikçe sen kokumu hatırla diye
Biliyordu gökyüzüm sen gideli ben güneşe küsmüştüm
Sen yoksan güneş benim düşmanımdı
Yokluğunda hiç bir ışık yüreğime giremez Biliyordu
Her gün beklerim geceleri ben paylaşırım seni sevdiğimi
Anlatırım herşeyi
Dinler beni dinledikçe bürünür zifiri karanlığa kara bulutlar yıldızları ve ayı alır içine
Başlar gökyüzü ağlamaya
İnanıyorum ki gökyüzü beni anlıyor ve anlatıyor herşeyi gecelere.