Gölde de büyüyen bir çiçek kimi kırabilir ki? O kırılmamış mıdır, karanlıkta o sessiz soğuk yerde? Büyümek ona zor gelmemiş midir? Karanlıkta büyümek kimin için kolay olur ki? Sen güneşin sıcaklığı alırken o kimsesizliğin soğukluğunu alır. O insanların gürültüsünü işitirken göz yaşları besler onu, kimse sulamaya gelmez o çiçeği. Sen ne var ki sen gitsen ya o çiçeğin bir güneşi olsan koruyamaz mısın onu karanlığın yaban ellerinden? Kimsesizlik üşütmez mi, kırılan dallarından acılar sızmaz mı? Her insanın içinde olan o gölge de büyüyen çiçeğin güneşi kim olur bilir misin? Yalnızlıkta bulduğu bir çift göz yaşı....