Gölgesi Düşen Anılar

Bir sokak lambasının altında
yalnız bir gölgeyim şimdi.
Zamanın soğuk elleri
omuzlarıma dokunuyor,
eski anılar gibi,
bir yanımda duran ama
asla tam olarak benim olmayan.

Gittiğim yollar,
dizlerime yapışan hatıralar,
adını unuttuğum ama
kokusunu hala hatırladığım
o kayıp zamanlar...

Ne kadar uzağa kaçsam da,
gece,
beni hep aynı yere getiriyor.
Bildiğim, ama bilmezden geldiğim
o sessiz boşluğa.

Ve biliyorum,
insan en çok kendisinden kaçamıyor.