Gözleri hep parlıyor ama ıslak bir parlaklık bu, her güldüğünde o gözlerden bir damla yaş süzülecekmiş gibi hissediyorum, mutlu gibi görünüyor hep, ama bakışlarında hep bir utangaçlık var. Elleri önünde yürüyor, sallıyor ellerini. Biraz salınıyor yürürken, sanki tutunacak birini bekliyormuş gibi, ya da bu bekleyişe alışmış gibi. Saçları dağılıyor yürürken, ama saçlarıyla ilgilenmeyi seviyor. Birinin yanından geçerken gülmeyi bırakıyor. Sanki tehditmis gibi her insan onun için, sanki hiçbir insanı istemiyormuş gibi yanında, sanki bağlanmaktan korkuyormuş gibi... Sanki herkese uzak olmak istiyor gibi... Ama gülerken gördüğünde de o kadar ısınıyor ki için, tam tersini düşünüyorsun. Bütün hayat o gülüşte toplanmış gibi...