Gülüşünden öptüğüm

Biri vardı saçlarına dokunduğum o güzel gözlerini izlediğim.Bir vardı karanlık odalardan beraber çıktığımız. Biri vardı diyerek başladığım her sözde onun olmayışı. Ona sorsan ben yokum ama bende biri vardı. Gidişini kabullenemediğim öyle güzel biri. İç dökme benimkisi. İnsanoğlunun canını yakan gidişi midir bidaha ona dokunamayacak ellerin çaresizliği mi? Bu ikilem arasında gidip geliyorum işte kadın. Anlaşılmamaktan yoruldum. Çaresiz kalmaktan yoruldum .Neden inanmadın bana? Neden yapamaycağını bile bile git dedin? Hiç mi düşünmedin beni, anıları, yaşanmışlıkları…Sen yokken hep yazdım. Başka türlü atamıyorum içimdeki bu acıyı. Düştüm işte sana, toparlanamıyorum.Gittikçe kayboluyorum. Batıyorum.Susarak yaşacayacağım artık. Bana geri dönen tek şey, boşlukta yankılanan sesin olduğunu kabullenemiyorum kadın. Ölecek gibi içinin sıkılmasına rağmen hiç kimseye bir şey söyleyememek nasıl bir duygu olduğunu anladım yokluğunda. Nefret etmem gereken yerlerde bile seni sevmeyi seçmiştim ben. Sesinin her cümlesini öpmek istemiştim.Bin gelişin var aklıma, bir gidişin yok işte. Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim.Gidişin hiç bitmedi bende.Bazen sana bakıyorum, bilmezsin. Bütün işlerimi bir kenara bırakıp, fotoğrafına kitlenip kalıyorum saatlerce.Fakat hiç haberin olmuyor. Görüyorum, titriyorsun korkundan. Bir adım atmaya cesaretin yok. Farkındayım, dudaklarından tırnaklarına kadar kırgınsın. Kocaman kahkahalarının ardında sakladığın hayalet sen sustukça beliriveriyor gözlerinde. Görüyorum, yalnızsın ve ölüsün. Bir ceset gibi hissizsin şimdi karşımda ve şimdi hiç olmadığı kadar korkuyorsun.Bu şehir, bu gökyüzü, bu yağmur, balkonunun üzerindeki bulut… Bunlar bana ağır geliyor. Çevir gökyüzüne başını bakma arkana. Bırak beni arkanda.Bilirsin dayanamam o bir damla gözyaşına. Hoşçakal gülüşünden öptüğüm kadın........ Yazar- M.Ahmet