Günah Bedeli

Bir günahımın bedeliydin sen.
Tanrı’nın bana yaşarken cehennemi yaşatmasıydı gidişin.
Tıpkı gelişinle cenneti verdiği gibi,
Büyük bir günahıma armağan etti gidişini.

Tanrı;
Bana cenneti sundu cüretkarca.
Sakladım göğsümün en derinine
Ve yaşadım seni doyasıya.

Bir çocuğu sevdim ben.
Mutluluğumu dizelere dökmeyi denedim,
Yetmedi kalemim.
Kelimelerimi yetiremedim.
Göğsünde uyuduğum geceleri
Yetiremedim kalbime.
Söz geçiremedim.

Seni saklamak istedim
Tanrı’nın bile bulamayacağı yerlere.
En içerime hapsettim.

Söz geçiremedim kalbine.
Beynine laf dinletemedim.
Gem vuramadım arzularına
Bakakaldım ardından,
Gözyaşlarımla.

Küçüğümün başka kollara gidişini izledim,
Defalarca.
Yorulduğunda,
Göğsümde soluklanmalarını dinledim.

Kokunu duyduğum her an,
İçime ağladım kana kana.
Duvarlarımı yumrukladım,
Bileklerimi doğradım,
Defalarca.

Ben;
Bir tek çocuk sevdim.
Gözlerindeki umarsızlığın en derinine baka baka.
Kalbindeki hissizliğe susa susa.

Bir çocuğu gözümde büyüttüm de
Kahraman yaptım umutlarıma.
Hayatıma başrol yaptım utanmadan.

Gidişinde takıldı da kaldı gözlerim.
Umutlarım avuçlarımda yitti.
Kaybetmek değil de,
Sensin kalmak yıktı kalbimi.
Sensizlik,
Ruhumu karanlıkların en dibine itti.