Günler Geçiyor..
Günler geçiyor... Ama ne geçmek.
Boşa akıp geçiyor zaman...
Tutamıyoruz zamanı, durduramıyoruz ama acımadan akıp geçiyor zaman...
Öyle ki, bu noktaya nasıl geldiğine kendin bile inanamıyorsun...
Bu kadar umutsuzluğun içinde nasıl varolabiliyorsun?
Nasıl oluyor da onca kötü şeyin içinden iyi olarak çıkabiliyorsun?
Nasıl oluyor da onca kaybın içinden enkaz olmadan çıkabiliyorsun?
''Onsuz yapamam'' dediğin insan seni bıraktığında nasıl devam edebiliyorsun hayatına?
Yaşamın sırrı bunların içinde saklı.
Cevabı basittir bu sorunun. Ama insan kendine o cevabı verirken zorlanır
Cevap, Umut.
Evet! bir Umudun var!
Umudun olduğu için bu kadar dik durabiliyorsun,
Umudun olduğu için onca kayıp içinden enkaz olmadan çıkabiliyorsun.
Peki ya aşk?
''Onsuz yapamam'' dediğin kişi gitti ve sen onsuz devam edebiliyorsun.
Nasıl yapabiliyorsun biraz düşündün mü bunun üzerine?
Ben düşünmüş biri olarak sana bunun cevabını vereyim. Sen kendince yorumla..
''Umudun var''
Evet umudun var.
Sen, karşındaki insana ''Sensiz yapamıyorum,yapamayacağım'' derken
içten içe aslında 'onsuz da yapabilmeliyim' diyorsun.
Bu kötü bir şey mi değil mi sana kalmış.
Ama bana göre kötü bir düşünce değil. Ki zaten bunu kendi isteğimizle de düşünmeyiz.
Bu oldukça doğal ve
''iç güdüsel'' bir olay.
Bir yanın güçlü olmak isterken, bir yanın sıcak bir kalp arıyor kendine yuva olabilecek.
İnsan doğasındaki zıtlıklardan birisi budur.
''Güçlü'' olmak ve ''Ait olmak isteği''
Hangisi daha önemli?
Neden ikisini bir arada yapamıyoruz? veya yapmaya çalışırken bocalıyoruz?
Bu soruların cevaplarının hepsi ''Sende saklı''
İnsanın kendi içinde saklı.
Bilincimizin en ötesinde saklı.
Herkesin cevabı farklıdır.
Çünkü herkes farklı amaçlarla birine aşık olur.
Kimi kiminin maneviyatına tav olur,
Kimi kiminin maddiyatına tav olur,
Kimileri ise sadece dış görünüş için sever.
Peki ya sen? Sen birine hangi amaçla aşık oluyorsun?
Asıl istediğin şey ne?
''Güç'' mü? , ''Saf Sevgi'' mi?,
''Ait olmak'' mı?
Biraz olsun sorgulayabilmene sebep olduysam çok sevinirim...
Çünkü günümüzde en değerli şeylerden ikisi,
Attığımız adımları sorgulayarak, düşünerek atabilmek,
Sonunu düşünerek adım atabilmek...