Günlerden pazartesi. Sabahın bir körü .. Sıcacık kahvemi yudumlarken televizyona ilişiyor gözlerim. Aylarca bakmadığım elime bile sürmediğim televizyon kumandasını alıyorum elime. Saçma sapan bir sabah programı var. İstemiyor canım televizyon izlemek. Bi hışımla kapatıyorum telefonu. Telefonda bir şeyler bakınıyorum ama yok bana mısın demiyor. İyice sıkılmaya başladım. Kalbim, beynim her an onun adını sayıklar oldu. Kokusu hala üzerimdeyken başka bir sevgili bulması da işin cabası. Balkona çıkıyorum, türlü türlü insanlar hepsi ayrı tip. Hepsi mutlu. Hepsi sarmaş dolaş . Sanki bana inat yapıyor bu insanlar. Çok bu bencil bir düşünce bilemiyorum. O kadar sıkılmış olacağım ki artık kan dolaşımımı hisseder oldum. 1 sigara ,2 sigara, 3 sigara derken koskoca kartonu bitirmişim . Geçmir be sevgili geçmiyor....