Güven İki Kişiliktir
Her sene köy ağası yarışma yapar kazananlara da yüz altın ödülü verirmiş. Yüz altın için köyün tüm gençleri katılırlarmış. Adam da oğluna öğretmek istediği şeyi oradan öğreteceğini düşünmüş ve ağanın yanına giderek güven konusuyla ilgili bir yarışma yapmasını rica etmiş.
Genç delikanlıda çok güvendiği arkadaşıyla birlikte oyuna katılmaya karar vermişler. Yarış zaman gelip çatmış. İkisi de cellal ve güçlü olduklarından tüm yarışları birincilikle geçmeyi başarmışlar. Köyün ağası da son yarışı açıklamaya başlamış “iki duvar arasında bir kalas, kalasların uçlarına bağlı iki halat vardır. Büyükçe bir taşta kalasa sabitlenmiştir. Duvarların arkasına geçen kişiler birbirlerini görmeden halatlara asılarak iki saat boyunca havada tutacaklar” diye devam etmiş açıklamaya.
Genç delikanlıyla çok güvendiği arkadaşı geçmiş halatların başına. Birbirlerine güvendikleri ve söz verdikleri için ne olursa olsun halatları bırakmamaları için canla başla asılıyorlarmış halatlara.
Baba birinci saatin sonunda gücü tükenme seviyesine gelen oğlunun yanına giderek “arkadaşın halatı bıraktı, koca kayayı tek başına kaldırıyorsun” demiş. Genç adam ise “halatı asla bırakmaz ben güveniyorum ona” diye yanıtlamış. Adam tebessüm ederek halatın diğer ucundaki gencin yanına giderek “en boşa çabalıyorsun, tek başına birkaç dakikadan fazla bu taşı kaldırmazsın. Oğlum halatı bırakalı çok oldu” dedikten sonra delikanlı sinirle halatı bırakıp doğru evin yolunu tutmuş.
İki saatin sonuna gelindiği dakikalarda adam tekrar oğlunun yanına giderek “Güven tek taraflı olmaz. Senin için halatı bıraktığını söylediğimde hiç tereddüt etmeden bırakıp gitti. Güven iki kişiliktir. Karşılıklı olması gereken bir duygudur. Böyle insanlarla dostluk yaparsan, birlikte kaldırdığını zannettiğin yükleri hep tek başına kaldırırsın…”
