GÜZEL KADIN

Ağrı..
Hiç bilmediğim ama kalbimde yakınlarda bir yerlerde sızı olan eskimiş yara ile baş başayım.
Kurtulmak istediğim bir yara izi var. Herkes gibi.. Ama tek farkı var sanki herkesten farklı bir yara gibi..
Hiç geçmeyecek gibi..
Bende mutlu olmak istiyordum, huzur bulmak, sakin kalabilmek, eğlenebilmek.
Hayatımı yaşamak.
Fakat zaman bana birçok şeyi yüzüme vurarak öldürdü. Güvenmemek sürekli şüphe içinde beslenmek.
Çok zor ama imkansız değildi.
Alışıyorsun bunu yapan senin güvendiğin sevdiğin biriyken anlıyorsun ki en güvensiz birine anlatmışsın. Çünkü o senin yüzüne vuran biriydi!
İçini deli gibi kemiren kalbinin, kalbine ihtiyaç duyarken o bambaşka duyguların peşinden koşan bir niyetin peşindeydi.
Baş döndürücü, mide bulandırıcı ve koca bir hata.
Hatam. En büyük hatam. Kendisini kendim gibi görmek gözüm kapalı inanmak ve beni saymacak birine saygı göstermek. Ne büyük hata! İnsan kanı değil mi? Hataya aç bir insan! Nasıl bırakabilir ki hatasını?
Çürürken darbeleri bırakıyor insan, yenilerini açmaya kendisinin bile haddi yokken bunu başkasına vermeyi asla göze alamıyor. Çünkü uslanıyorsun. Çünkü törpileniyorsun.
Bugün kendimi dünyaya hiç gelmemiş köşe de sadece bu kaousu izleyen yabancı gözlerle ben olan kişiye baktım.
Dudaklarını mıh gibi kapatmış susmuş bir kadın.
Her seferinde bir umuttur diyerek sevdiklerine aşk gözüyle bakan ve yine yine yanılan bir kadın.
Beni ben olmayan bir insanın canına kastetmek ve canına sarsılan bir kadın. Ne büyük kadın! Şimdi soruyorum size. Hiç çirkinleşmeye hakkı yok mu bu güzel kadının?