Dünya güzelleri şiirler yazmak isterim sana fakat güzelliğinde cennetten gelen bir hoşnutluk var dünyadaki kelimeler buna yetmiyor. Yüzün güzelliğin tanımı kalbin ise saflığın tanımı sanki. Öyle masum geliyorsun uzaktan uzağa yakınlaşıyorsun gittikçe. Yakınlaştıkça da güzelleşiyorsun. Kalbimi sana karşı engelleyemez oluyorum. Kalbime ilk defa “dur” demek istemiyorum. Git diyorum, git ki mutlu olasın diyorum. Hissediyorum seni saflığını temizliğini. Peki ya sen, sende hissediyor musun yaklaşan bu güzelliği. Hissediyorsan belli et, belli etki koşa bileyim sana. Öyle sessizce değil bağırarak, haykırarak. Ben aşık oluyorum diyerek koşayım. Herkes duysun herkes bilsin, bilsin ki anlasınlar hislerimi, hissedecek olduklarımı. Oysa çok zor beni daha tam tanımıyorsun bile, belki bende seni tam olarak tanımıyorum fakat hissediyorum seni, içindeki o güzelliği. Işık yak bana geçeyim durmadan. Uzak olsa da olur sen bana ışığı yaktıktan sonra yorulmam, yorulmamam gerektiğini bilirim çünkü. Bilirim güzel şeyler olacağını. Güzellikler içinde bulacağım o saflığını. Seni saf ve temiz sevmek isterim. Sen ister misin bu saflıkta, kalp güzelliğinle bana eşlik etmeyi. İster misin bu dünyaya saflığı, temizliği, gerçek olan sevgiyi öğretmeyi?