HABİL İLE KABİL ARASI AŞK

Çalıyordun benden. Düpedüz çalıyordun her şeyi. Kalbimi çaldın ilk, her şey böyle başladı. Sonra aklım gitti benden şimdide kendimden şüphe ediyorum evet kendimden. Sen el çabukluğu ile beni çalıyordun benden.
Senin gibi bir hırsız tanımadım ben hiç. O elindeki kanda neyin nesi? O ellerinden dökülenler kadın, şiir mi? Öldürüyor musun severken beni? Anlamıyorum anlamak istemiyorum seni. Biliyorsun önceleri Yusuf gibi severken, söylesene bu adamda kim şimdi, bu hala seni seven adam ben miyim? Habil ile Kabil arası bir sevgi ile kanatıyorsun dudaklarımı bu haksızlık değil mi? Duyuyor musun beni? Çalıyorsun benden düpedüz hırsızlık bu.
Bana geldiğinde eksiktin, yarım... Şimdi tam gidiyorsun bu haksızlık hırsızlık. Ne çaldıysan geri ver ne götürdüysen yerine koy.
Ve as kendini benim kirpiklerimden göklere bir Yusuf daha Züleyha’sız ölsün böylece.

ÖZLEM AYŞE ÇİÇEK