Yazmayalı uzun zaman oldu yüzleştim kendimle, yüzleştim vicdanımla, sıktım alnının tam ortasına. Beynime zonk diye saplanan bir acı var en alışılmışından, 2. intihar denememden yine başarısız çıktım, belki ölesim yok belki de tanrı kalıp biraz daha acı çekmemi uygun gördü. oğlu büyüdü 3 yaşını geçti ben yaşlandım, 20 yaşında bir ihtiyarım benim yaşayacak halim mi kalmış suyum nerede?
Toprağım nerede, ayağımın altındaki ne ve ben neredeyim, beni unut ama unutma sevgilim, beni sev ama sevme, bana gel ama gelme. Hep amalı kal hiç değişme, karın hala farkında değil mi sana sahip olma yüceliğinin? Kader neden güzel şeyleri onu farkedemeyenlere verir ki? Artık yoruldum kalbimde koca bir aile taşımaktan, ezilıyorum ailenizin altında ama ölemiyorum. Merhaba.. Merhaba..