Hastane Koridorları

Bana hayatta gitmeyi en çok istemeyeceğin yer neresi diye sorsalar, hiç düşünmeden hastane cevabını verirdim. Çünkü hastaneler ayırıcıdır, kokularıyla bile. İnsanları yokluk zamanlarına sürükler ve bazen geri dönmelerine izin bile vermez.

Hastane koridorlarında öyle içten dualar yankılanır ki, insan kendi içinde derin bir girdaba düşer. Doktorların sizden kaçırdığı gözleri, buz gibi karşınıza dikilen duvarlar, koşturan hemşireler, o ağır koku ve beklediğiniz kişiyi görememenin delici sabırsızlığı... Tüm bunlar birleştiği zaman, hastanelerden nefret etmek için gerekenler listesi çoktan tamamlanmış olur.
Hastane koridorlarında bekleyen insanların arasında görünmez bir bağ vardır. O donuk ve uzak yatakların her birinde bekleyenlerin sevdikleri uyur. O uyku öylesine derindir ki, kapılarda bekleyenlerin hasreti yüzlerinden okunur. Bir an önce eski hayatına dönmek isteyen insanlar dua ederken, duaları gökyüzünden önce hastanenin koridorlarına ulaşır ve yankılanarak yüzlerine çarpar. Bu derin acıların yaşandığı hastane koridorları, her zaman kötü şeylere gebe değildir. Bazen dünyanın en güzel haberi de bu koridorlarda verilir.

Bir bebeğin dünyaya gelişi, avcunuza düşen küçük bir yaprak gibidir. Onun hayata başladığı nokta da bir o kadar önemlidir. Hastane koridorlarında sevdiklerinin ameliyattan çıkmasını bekleyen insanlar kadar, bebeğini kollarına almak için delicesine sabırsızlanan kişilere de rastlarsınız. Onlar yeni bir hayatın telaşını yaşarken yüzlerinde oluşan gülümseme sizin de içinizde çiçekler açmasına sebep olur. Hastanelerin o hafızalara kazınan ilginç kokusu da tıpkı yaşattığı anılar gibi uzun zaman insanların zihnine yerleşir. Sıradan bir muayeneye gidildiğinde bile eski hatıralar karşınıza dikilir. Çünkü hastaneler sadece sevdiklerinizden ayrıldığınız ya da onlarla tanıştığınız yer değildir. Aynı zamanda kendi sınırlarınızı gördüğünüz ve hayatı en iyi şekilde anladığınız mekanlardan biridir.