Hatırladığım kadarıyla seher bir keresinde ben okulda kriz geçirdiğimde elimi hiç bırakmamıştı.Yanımdaydı.Tam bir acı çekmeme dayanamayan kardeş gibi.İşte en son baygın olduğum zaman onun seher olduğunu düşündüm ve tam elimi bıraktığında elini sıktım.Mesaj verdim.Elimi bırakıp gitmemesi için.Ama ne yapalım gitmek zorunda kalmış.Yine de beni o olayı hatırladığımda duygulandırıyor :) iyi ki var ve bunu da asla ve asla unutmam.Tabi bi hastalık sahibi olmazsam.