Hayal perest aşık

Akşam karanlığı çöktü gözlerime.
Eşlik ediyor bana ve hüzünlerime.
Döktüğüm yaşlarla sulanıyor,
Ellerinle ektiğin boynu bükük menekşe.

Gözlerime benzetirdin rengini.
Senden almış derdin güzelliğini.
Artık demiyorsun!
Özletiyorsun sevda yüklü sesini.

Bir an gölgen beliriyor gözlerimde.
Senin için ördüğüm kırık beyazı kazak var üzerinde.
Öylece izliyor,
Konuşmadan gülümsüyorsun, yanağında açan gamzeyle.

Ne dokunacak kadar yakınımda,
Ne de seçemeyecek kadar uzağımdasın.
Sil gözyaşımıda öyle git,
Rüzgârın nefesiyle kurumasın.

Yanaklarım ıslanmış,
Sanki yüzümü yıkamışım.
Bak, gördün mü?
Yine hayâline dalmışım...