HAYAT DENEN BİR ŞEY VAR…
HAYAT DENEN BİR ŞEY VAR…
Bu şehirde yaşamak yorgun ruhun için yeni coşkular yaratmıyor mu? Neden suskun yüreğin, neden gülmüyor yüzün, yaşamından çıkardığın bir şeyler mi var, senin benim bilmediğim. Unuttun mu yoksa en coşkulu aşkların yaşandığı bu şehirde yaşadığını, unuttun mu yoksa güneşin cömertçe ışığını yansıttığı, ay ışığının geceye renk kattığı bu şehirde yaşadığını.
Her geçen günün kızgın küller gibi bütün duygularını kavurup yok ettiğini mi düşünüyorsun. Hayat denen bir şey var unutma. Sıkı sarıl bırakma.
Gün doğarken, Kaz dağlarının zirvesinden, doğan güneşle beraber ruhunu yükselt, ulaşmaya çalış doğan güneşe, aydınlansın ruhun, sevgi sarsın bedenini, çık sokağa. Bu şehrin sokakları seni yansıtır, gördüğün her yüz, baktığın her güzellik aslında senden bir parçadır. Seninde güzelliğin yansımış bu şehre. Çık sokaklara, hayat denen bir şey var.
Şu köşe başında karşına ne çıkacağını düşünmeden yürümene bak. Biliyorum, köşe başlarında açlık var, acı var, yokluk var, bir umut bekleyen var. Ama kim bilir, belki eski bir dostu, belki şimdiye kadar fark etmediğin bir güzelliği göreceksin. Belki hayatının dönemeci olacak o köşe başı. Senin için bir şey fark etmese bile, o köşe başlarında hayata sıkıca tutunanları göreceksin. Hayat denen bir şey var unutma.
Kavurucu sıcakta bir ağacın gölgesinde durmak, akşam Akçay’da ayışığında denize bakmak, . Hayatındaki dalgaları denizdeki dalgalara benzetmek, yaşamın kıyısında dahi olsan yeni bir umutla geleceğe bakmak.
Hayat denen bir şey var. Sadece senin olan ve sana ait olan. Paylaş hayatını ama paylaştıkça mutluluğunu çoğaltanlarla. Bir bahçe gibi düşün hayatını, oraya güzellikler katanlara aç bahçeni, hoyratça çapalayıp tarumar edenlere değil.
Hayat denen bir şey var unutma. Nietzsche’nin dediği gibi;
“Gidene kal demeyeceksin. Kalana git demek terbiyesizlere, dönmeyene dön demek acizlere, hak edene git demek asillere yakışır.”
Unutma, hayat denen bir şey var, düşün;
“Kim üzebilir seni senden başka, kim doldurabilir içindeki boşluğu, sen istemezsen? Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen? Kim yıkar, yıpratır seni, sen izin vermezsen. Kim sever seni, sen kendini sevmezsen? Her şey sende başlar sende biter, yeter ki yürekli ol. Tükenme, tüketme, tükettirme içindeki yaşama sevgisini.”
Unutma hayat denen bir şey var. “Uçmayı biliyorsan, düşmeyi de bileceksin. Korkarak yaşıyorsan yalnızca hayatı seyredeceksin.” Ya hayatı seyredenlerden olacaksın, ya da yaşayanlardan. Karar senin. Unutma, hayat denen bir şey var.
Ali Galip AKYILDIRIM/Edremit
