Hayat Garip

Selam millet! Aslında bu yazımda bahsedeceklerimden daha önce bahsetmiştim fakat neden bilmiyorum silmek istedim. Elif'e karşı artık bir şey hissetmiyorum ve yeminim gereği 5 yıldır ilişkim olmadı. İyide oldu. Kendimi daha iyi tanıma fırsatım oldu. Telegram oyun kanalım oldu 200 abone de bıraktım çok emek verdim ama bırakmamın benim için iyi olacağını düşündüm. Radyo ve Televizyon Programcılığı öğrencisiyim ve arkadaşlarla bir gerilim filmi projesine başladık. Bu süreçte zamanında çok istediğim şeyler gerçek oldu. Tekrardan aşık oldum. Zaten 2 yıllık olan üniversite hayatımın 1 yılı covid nedeniyle boşa gitti. 2 sınıftayım şuan. Aynı üniversitede okumaya devam etmek istiyorum ama özel üniversite olduğu için babamı zora sokmak istemiyorum. Her neyse birini tanıdım ve dualarım kabul oldu aynı şeyleri tekrardan hissediyordum. Sonuç yine aynı olacaktı biliyordum ama olabildiğince düşünmemeye çalışıyordum. Hissettiklerim gerçekten çok garip duygulardı. Elif'ten sonra tekrardan hayatım değişmişti. Tekrardan sigaraya para verdim, alkol tüketmememe rağmen özellikle geceleri sarhoş gibi oluyordum, dışarıda ruh gibi geziyordum, müzik yerine kendimi dinliyordum, yıllar önceki gibi tek oturuşta sayfalarca kitap okuyordum ve tekrardan şiirler, sözler yazabildim fakat hepsini hiç tereddüt etmeden sildim. Elif'ten bu zamana kadar duygularımı bastırdım ve her durumda mantığımla hareket ettim. Her zor durumda mantığımla bir şekilde kurtuldum. Herşeye bir çözüm bulabiliyordum. Artık bastırılmış duygularımın ortaya çıkma zamanı gelmişti. Duygularımın açığa çıkmasına Dilan aracı oldu. Ben bu zamana kadar hiçbir kıza aşık olmadım. Ben, bazı kızların bana hissettirdiği duygulara aşık oldum. Yani bi nevi Elif'i ve Dilan'ı kendi çıkarlarım için kullandım. Bunları görmeme Dilan sebep oldu. Lafügüzaf duygularım yüzünden belkide çok iyi arkadaş olabileceğimiz 2 insan benimle arasına mesafe koydu. Herkesin aşka karşı farklı görüşleri vardır. Kimse çıkıpta aşk budur diyemez. Ama çoğu kişiden aşkın acı verdiğini duyabilirsiniz. Acımıdır mutlulukmu bilmiyorum bence ikiside değil. Aşk bir uyuşturucudur bence. Herşey kontrol dışında gelişir. Ne kadar kaslı olursan ol aşka yumruk atamazsın veya manevi olarak ne kadar güçlü olursan ol aşkın karşısında bitkin kalırsın. Aşık olduğun anda kontrol senden çıkar seni artık aşk yönetiyordur sen bunun farkına vardığında herşey için çok geçtir. Bunları benmi yapmışım dersin. Artık tükenmişsindir bu duruma depresyon veya melankoli gibi şeyler denilebilir. İşte tamda bu noktadayım. Gece gözümü kapatıyorum açıyorum güneş doğmuş tam hareket edecekken sırtımı, kollarımı ve bacaklarımın dayak yemiş gibi ağrıdığını hissediyorum. Yaşamaktan zevk alamıyorum ama ölmeyide göze alamıyorum. Üstüne Türkiye'de yaşanan her türlü kötü haber. İnsanların körü körüne yanlış şeylere bağlanması. Geri kalanlarınsa sosyal medyadan felaket tellallığı yapması... İşte bende böyle biriyim çoğu insandan farklı olduğumu düşünüyorum. Farklı olmayı ben istemiştim ama böyle hayal etmemiştim. Dilan'dan daha önce özür diledim ama burdan tekrardan özür diliyorum. Böyle olsun istememiştim. Keşke benimle arana mesafe koymadan önce beni anlamaya çalışsaydın, çok iyi bir kanka olabilirdik. Anlatacak çok şey var ama kelimeler bazı anlamlara gelmiyor...