'Hayat, hep en iyi yerinden kırıyormuş bir insanı.

'Söyleyememek denilen bu şeyin, en azından söyledim diyebilmekten daha çok acı verdiğini öğrenmiştim. çünkü senin söylemek istediklerini bir başkası söylediği zaman, sırf ben söyleyemedim diye değil, bir başkası söyledi diye acıyormuş insan. Hangisi daha çok acı veriyordu bilmiyordum. söylemek mi? yoksa söyleyememek mi? hayatın bana öğrettiği bu şey çok yanlış bir şey miydi? ama yaşayarak öğrendiğin bir acının, ne yanlışı ne de doğrusu olmazdı ki? şimdi hayat, bize doğruyumu yaşattırıyordu yoksa yanlışı mı? şimdi soruyorum sizlere, hangisi zamanla geçiyordu? hayatın yaşatmış olduğu doğru bir acı mı? yoksa, hayatın yaşatmış olduğu yanlış bir acı mı? 'Sahi, hangisi zamanla geçiyordu? 'Herkesin hep yapayalnız bıraktığı, sadece boşver, zamanla geçer, teselli cümleleriyle süsleyip, kırdığı bir kalptı benimkisi işte... 'Hayat, hep en iyi yerinden kırıyormuş bir insanı. Ve zaman, hep en iyi yerinden koparıp, alıp götürüyormuş bir insanı. 'Hani bir çiçeğin hep en iyi yeridir ya suyu, toprağı, Hani bazen, sırf sevdiklerimiz çok mutlu olsunlar diye, bir çiçeği hep en iyi yerinden koparıp onlara veririz ya, ama hayat böyle değildi işte. Doğru ya, ne fark ederdi ki, öyle ya da böyle, 'Hayat, hep en iyi yerinden kırıyormuş bir insanı. Ve zaman, hep en iyi yerinden koparıp, alıp götürüyormuş bir insanı... 'Bir kez bile olsa hep görmek istediklerimiz vardı. Bir kez bile olsa hep yaşamak istediklerimiz, bir kez bile olsa hep söylemek istediklerimiz, bir kez bile olsa hep konuşmak istediklerimiz vardı, ama hep çok kez sustuk, hep çok kez göremedik, hep çok kez yaşayamadık, hep çok kez konuşamadık, hep çok kez söyleyemedik. Sahi, bir kez ve çok kez arasında ne gibi bir fark vardı da, hep sustuk, hiç yaşayamadık, hiç konuşamadık, hiç söyleyemedik? 'Hayat, hep en iyi yerinden öldürüyormuş bir insanı. Ve insan, hep en kötü yerinden ölmek istiyormuş acı bir hayatı... 'Hayat, hep en iyi yerinden susturuyormuş insanı. Çok haklıydı belki de. ne kadar susarsan sus, hiç kimsenin duyamayacağı kadardım işte... 'Hayat, hep en iyi yerinden yapayalnızlaştırıyormuş bir insanı. Ve zaman, hep en iyi yerinden kaybettiriyormuş bir insana...

//Mehmet Bakır.