HEP VE HİÇ

Bugünkü konumuz başlıktaki iki arkadaş. Tamamen kandırmaca olan bu arkadaşlar aslında insanoğlunun bir uydurmasından ötesi değil. Hayatımızda hiçbir zaman süreklilik olmayacak. Bunu her fırsat bulduğumda kaleme alıp, çıktığım programlarda da dile getireceğim. Gelin alt paragraflarda biraz daha derinlerine inelim.

Hep mutsuz olmamız mümkün değil, hep mutlu olmamızda. Hiç şanslı olmayacağız diye bir şey yok hep şanssız olacağız diye de bir şey yok. Ara sıra gelip yaşanan ve biten birçok şeyi yaşarken bulacağız kendimizi. Hep sevdiğimiz işi yapamayacağız mesela ama yaptığımız işi yer yer seveceğimiz anlar olacak. Hep aşık olmayacağız mesela ve hep nefret de etmeyeceğiz. Mesela hep kırılan biz olmayacağız. Bazen kırılsak dahi yer yer bizim de kırıcı olduğumuz anlar yaşayacağız. Hep etrafımızda birileri olacak diye bir kaide söz konusu değil ama hiç yalnız kalmayacağız demek de doğru değil. Öyle bazen yalnız olduğumuz bazen ise yalnız olmak isteyip bir türlü olamayacağımız nice vakitlerimiz olacak. Mesela hep amacına doğru veya hep başarı için kat ettiğin mesafeler olmayacak. Bazen saçma sapan süreçlerde "ben burada ne arıyorum ya" diye hezeyanların olacak.

Kısaca hep veya hiç denen kavramları kullanmak hem seni hem karşındakini kandırmaktan başka bir şey değil. Ve günde ortalama her insan cümlesinin içine serpiştirdiği "hep, hiç" kavramları yüzünden farkında olmadan yalan söylemiş oluyor. Ben verdiğim sözleri hep tutarım demek bile yalandır. Muhakkak bazen büyük bir problem verdiğiniz sözleri tutamamanızı gerektirir. Ben hep bu kadını seveceğim demek hayatınızın ilerisinde hayatınızda yer alacak kadınlara bir ihanettir. Ben hep iyi biriydim demek kırdığınız kalpleri haberleri dahi olmadan bir daha kıracaktır aslında.

Gelip geçici şeyler hepsi. Bazen sevgilerimiz, kimi zaman nefret beslediğimiz, kızdığımız, kırıp döktüklerimiz... İnanın çok basit şeyleri çok mühim meselelermiş gibi kaleme alıyorum. Hepimizin bildiği ama hepimizin unuttuğu şeyleri kaleme alıyoruım. Hiç yüzüm gülmedi demek yüzünü güldürmek için zamanında kırk takla atan bir insana saygısızlıktır. Yolda yürürken elini omzuna atan dostuna kötülük yapmaktır. Koluna giren annen için bir vefasızlıktır. Hep ve hiç demek bir sürekliliği ve istikrarı ortaya koymak demektir. Ama hayatta sürekli olan bir şey varsa değişen durumlar ve hissedilen duyguların sirkülasyonundan da başkası değildir. Demem o ki hayatını arşa çıkarmayan ama aslında hayatını yerin dibine sokmandaki ana sebep olamayacak olan bu basit kavrama dikkat etmelisin. Dürüstlüğü savunuyorken kendimizi farkında olmadan kandırarak çelişmeyelim. Hep ve hiç yoktur bunu bilelim....

Biz olabildiğince iyi ve bize yakışır yaşayalım. Bize münhasır olan bir şeylerimiz olsun. Bize özgü olan niteliklerimiz olsun. "X olsaydı öyle değil de adım gibi eminim böyle yapardı" denilen olalım. Kendimizi ifade edebilmiş olmanın sağlaması budur, buradan geçer. Unutmamakta fayda var.

Sevgiler.