HER BİR ÇİZGİNİN ÖYKÜSÜ

Bir kadının en masum hikayesi bu;

Bir kadın vardı,
Gözyaşları yıldızlar gibiydi
Herkese şahit olmazdı
Bir kadın vardı,
Elleri yılların çizgilerini taşırdı
Haritalar çizerdi parmakların da
Bir kadın vardı,
Saçlarına düşen akın asırlık öyküsü vardı
Bir anlatsa oluk, oluk hüzünler boşalırdı
Bir kadın vardı,
Korkardı içten içe yalnızlık onu da yakalardı
Kadının korktuğu yalnız kalmak değildi
Yalnız bırakmaktı sevdiklerinden ayrı düşmek
Onu da yararlardı
Bir kadın vardı
Sevgisi sessiz içten içe deprem etkisi yaratırdı
Dokunuşu karşıda ki dağları yumuşatırdı
Şefkat kokardı yüreği
Bir kadın vardı,
Yürürken arkasından ayak adımları kalırdı
Gölgem gölgesine yetişmek için can atardı
Bir kadın vardı,
Gözleri bugünü, bakışları evvelden kalma öyküleri anlatırdı..

Her bir çizginin öyküsü farklıdıydı yaşadıkları teknesi kırık dökük yama tutmuş bir kıyıda sessizce beklerdi severdi, severdi velakin bunu demezdi sözcükler ama yüreği sanki şarkı söylüyordu
Satırlarım da bırakıp gitmek onun geleneğinde yoktu sonsuz yaşam kılmıştı gücünün yettiği kadar bu hayata tutunacak dalları vardı sevdikleri yanındaydı korkularını sırtına aldı ve gülümsedi..