Her Gerçek Doğru Değil

Gidersin. Gitmen gerektiği zaman gitmen gereken yerlere gitmek istemesen de gidersin. Mutlaka birilerinden ve bir yerlerden gitmen gereken zamanlar olur. Kendi bedeninden bile gidersin gitmeye de kendinden gidemezsin.
Oysa ki kendimden gitmek istiyorum ben. Kendimden öte bir yer var mı kendimi unutacağım? Kaldı ki kendimi unutmak hatta tamamen silmek istiyorum, kendimi kendimden çıkarmak. Bu hayata gelmemiş olmak. İçim böylesine keder doluyken kendimi denizlerde boğmak.
Bir gün de gerçekler yüzümü kırbaçlamadan mutlu bir şekilde uyansam. Aynaya baktığımda gördüğüm kişi ben değil de kafamdaki ben olmuş olsa. Ben de koşulsuz sevsem. Hiçbir engel tanımadan. Özgür olsam. Kimliğimin, yaşımdaki rakamların kalıbına sokmamış olsam kendimi. Aynaya baktığımda kendimi değil, kendimi görsem. Vicdan denilen şey canımı yakmasa.
Kendime bile itiraf edemediğim, söyleyemediğim şeyleri başka bir kişiye söylemeye hazır değilim. Söylersem beni sözleri ve tavırları ile dövecek biliyorum. Sadece susuyorum. Dilim dile getirmese de içimde biriken bu keder beni tüketiyor. Bilmiyorum böyle bir dönemden mi geçiyorum, bu durum geçici mi yoksa hep mi böyle hissedeceğim?
Bütün doğrular her zaman söylenmek zorunda mı? Doğrular hep doğru zamanda mı söylenir yoksa söylenmesi için yanlış zamanlama mı seçilmiştir? Doğruyu yanlış zamanda söylerse yanlış bir şey yapmış olmaz mı insan?
Özgür olmak, her yönden maddi manevi özgür hissetmek bana çok uzak bir kavram. Ruhum özgür kalmak isterken belirli kalıplar içerisine tıkılmış olan hayatım ve hayatımdaki gerçekler buna asla izin vermiyor. Her gerçek doğru mu peki? Her doğru gerçek mi? Ya benim hissettiklerim ne? Hislerim yalan değil ki onlar da doğru. Zamanlama yanlış sadece.