Her Güne Bir Mısra, Bir Ömüre Şiir

Her güne bir mısra yazdım
Yalnızlığıma…
Her cümlesini yıldızlara taktım,
Ağır bastı, hepsi kaydı birer birer.
Düşlerimde bütün caddeleri, sokakları
Gezdim, şiir kokuyordu.
Duvarlara yaslanmış ustların
Soğuktan buharlaşmış nefeslerinden
Ağır cümleler karışıyor havaya.
Derin bir nefes çekiyorum içime
Hepsini tek seferde
Doldurmak istercesine,
“Keşke her yer böyle koksa…” dercesine.
İçinde “sen” geçen her güne bir mısra yazdım.
Hepsi “senle” başlaması bundandı.
Gerçi sonu da “senle” olsun istedim,
Ama olmadı.
Her günümüze bir mısrayla süslemek isterdim
Oysa…
Bir cümlesi senden,
Bir cümlesi benden,
Son cümleleri ise ikimizden olsun isterdim:
“Seni seviyorum
Sokaktaki şiirim,
Kalbimdeki tek mısram.”