Her yudumda prangalaşır yüreğim
Bir yudum katran karası kahveyle
Hayalini ararım sonra
İlla ki gölkuşağının öbeğinde
Bir gülücük konduğunda
Gözlerine loş düşlerle
Körüklenir yangınları,
Yüreğimin büyüyen neşesiyle
Bazen anlamam olan biteni
Bu bir rüya mı
Bazen de isyanım nüksettiğinde
Bitiremem kavgamı
Ama bir yudum kahvede
Uslanırken yüreğim, yanından
Sevda rüzgârı savurur
Ruhumu oradan oraya
Anlarım ki mutluluk hakim
Bir fincan kahveyle dünyaya.