Herşeyden Biraz

Kafam biraz dolu. Ellerim titriyor yine. İlaçlarımıda bırakmıştım halbuki. Nefret ediyorum böyle olmasından . Ellerimi kullanasım gelmiyor. Karıncalanıyor. Derin derin nefesler alıyorum bugün. Esnemeye başlasam asla ağzımı kapatamayacakmışım gibi. Bugün babam geliyor aklıma. Nekadarda benzediğimi fark ediyorum ona. Bugün, kırdığım bir kalp geliyor aklıma. Kalp kırıklıklarıma bakıyorum. Bu yazıyı aşkın yaşı olmaz sözüne itaf edesim geliyor, ve yahutta kafamda delicesine öldürdüğüm insanlara. Anlatmak istediğim çok şey var. Yazmak isteyipte elimin gitmediği... Çığlık atmak iseyipte atamadığım, müziğin yükseldiği sahnelerden bu an. Güçlü bir rüzgarda savrulmak isteyipte ağırlaştığım, saçlarımın boğazıma dolandığı bir sahne. Biraz topuzum, biraz nefesim, birazda göz kapaklarım bu gece. Bu gece sen ve ben değil. Ben ve sıradanlığa kaptırmak zorunda olduğum hayatım. Neden sonra o gün kafamı pencereye yaslayıp düşündüklerim geliyor aklıma. Evciliği küçükken oynardık, büyüdüğümüzde neden bu oyuna devam ediyoruz diyorum. Çizilmiş, detaylar dışında herkes için aynı giden bir hayat olması canımı sıkıyor. Ölüm bu dünyada ölümsüz olmalıydı diyorum. İstediğinde ölüp istediğinde yaşayabilmeliydin. Ve zaman olmamalıydı. Kafamda bir asır düşünebileceğim şeyler var. Düşümeye zaman yok. Yargılar, ön seziler, iyi ve kötü. Birde önyargıları eleştirip önyargılı olan gerizekalılar. Ben debelenip dururken herşeye burnunu sokan aptallar. İç organlarına kadar sikmek istediklerim ve sonsuza kadar sarılmak istediklerim. Birde sevişmek istediğim hayaller. Zaman var ama zaman yok. Yaşlanınca elime alabileceğim köhne mektuplar yok.