İçime söz geçiremiyorum be gülüm.Bir kaç umut kırıntıları var içimde...O umut kırıntılarının mahkum’ü olmuşum adeta.Sanki o umut kırıntıları olmasa artık yaşayamayacak mışım gibi hissediyorum.Söz geçiremiyorum ki içime...Ama iyiyim ben.Sadece biraz canım acıyor.Biraz kırgın biraz üzgünüm.Ama yinede en çok neyi istedim biliyomusun?..Benimle birlikte olduğunu görebilmek.Hayallerine,tebessümlerine sebeb olmak...Olmadı be gülüm.Napalım.Nasip değilmiş...