Hiç Aşık Oldunuz mu?
Bir gurup oğlan otobüsün arkasını mekân tutmuş. Aralarında gülüşüp kaynaşıyorlar. İçlerinden biri yeni gelen Fransızca öğretmenini taklit ediyor. Sayı sayıyor anlaşılan; biri Fransızca söylerken diğerleri Türkçe tekrar ederek vokal yapıyorlar. Dört rakamını söylerken katıla katıla gülüyorlar.
“Seni işaret etti oğlum!” diyor içlerinden biri.
Diğeri altta kalır mı;”tabi ki oğlum sizin familyadan olduğumu hemen anladı kadın!” Tekrar gülüşüyorlar…Sonra kısa bir sessizlik ve hemen arkasından her biri içini çekerek başka taraflara bakıyorlar. Tekrar göz göze geldiklerinde ise başka bir konuyu sessizce konuşuyorlar; birilerinden bir şeyler saklar gibi…
Hemen önlerinde ayakta kalmış orta yaşlı bayan ters ters bakıyor suratlarına; familya kelimesinden mi rahatsız oldu yoksa gülüşmelerinden mi anlaşılmıyor…
Az beride tek kişilik koltukta neredeyse üst üste oturan genç çifte bakıyor sonra. Suratı iyice düşüyor. Elinden gelse erkek olanı dövecek… Aklından neler geçiyor belli değil. Sadece keskin bakışlarını arada bir otobüsün camından dışarı atıp, derin iç çekişleri, içindeki fırtınaların ipuçları olmaya yetiyor.
Takım elbiseli kravatlı bir beyefendi, bir eliyle tutamaklara tutunmuşken canhıraşane elindeki kitabı okumaya çalışıyor bütün olumsuz şartlara rağmen. Arada başını kaldırıp otobüsün arkasını mekân tutmuş gençlere bakıyor, başını iki yana sallıyor, muzır bir gülümsemeyle kitabının sayfalarına geri dönüyor. İnsanın okudukça okuyası geliyor bu adamı görünce de, nerdeee?…Bu adamın hayata bakışı çocuklara bakışı kadar muzır,hayata tutunması ise otobüstekinden farklı değil gibi görünüyor. Onun hayatına mana katan şey bambaşka.
Az önceki duraktan binen iki genç kız sohbetlerine hiç ara vermiyorlar. Akşam izledikleri dizinin analizini yapıyorlar vazifeleriymiş gibi. Akşam izlemişsiniz işte tekrar neyini anlatıyorsunuz diyen yok nasılsa. Onlar kendilerinden geçmiş vaziyette esas oğlanın nasıl yakışıklı olduğunu, evleneceği kızla hiç birbirlerine yakışmadıklarını, onun yerine falan olmalıydı diye kendi kendilerine üzülüyorlar. Kendi hayatları ile alakalı bir durum olsa belki bu kadar etkilenmezler. Gençlik işte…İçinde bulundukları karmaşıklığı daha da arttırdıklarının farkında bile değiller.En son hayatın gerçekleriyle yüz yüze geldiklerinde anlayacaklar aslında. O zaman bugün haline üzüldükleri sinema artistleri yardımlarına gelir mi bilinmez.
Şoför yolun yarısında aldığı arkadaşıyla Pazar günkü maçın kritiğini yapmaya başlıyor. Sesini kendisi duyacak kadar ayarladığı radyoda çıkan türkü, sözünü yarım bıraktırıyor. Derin bir iç geçiriyor, dikiz aynasından yolcuları yokluyor. Dikkatini dağıtmak için “orta sıra arkaya doğru ilerleyelim” diye sesleniyor. Kim bilir nasıl bir aşk hikâyesi yaşadı; böyle yüreğini burkan, ya da nasıl bir hasret çekiyor gözyaşlarına hâkim olamadığı…
******
Toplumların, yaşanmaya müsait yerlerin, buralarda yaşayanların sayısı kadar hayat hikâyesi vardır yeryüzünde. Aynı hadisenin, o hadiseyi yaşayanlar kadar farklı anlamları vardır; her biri diğerinden debdebeli, karmaşık, bunaltıcı ve ya huzur verici ve sakin. Hayatın anlamını anlamaya çalışmak ondaki içselliği, özü, uyandırdığı duyguyu kendine göre değerlendirmektir aslında. Çocukluğun, gençliğin, yaşlılığın anlamı ve manası kişilerin kendi ruh haletleriyle doğru orantılıdır. Yaşanası hayatta neleri öğrenip neleri uygulamaya geçirdikleri önemlidir burada.Herkesin kendi içselliğinin dışa yansımasıdır yaşadıkları. Hayatı ne kadar önemseyip ne kadar hissettiği ile ilgilidir.
Aşk da böyledir.“Aşk”her dilde, her toplumda, her kültürde aynı şeyi ima eder. Fakat her insanda manası farklılaşır. Aşkı yaşayanın içselliği, özelliği, kültürü ve hisleriyle manalanır; bu manalar yeryüzündeki insanların sayısı kadardır.Aşk bir özellik veya nitelik olarak kullanılmamalı.Aşk,onu sunan,yöneten,algılayan arasındaki anlam ilişkisidir.Devreye doğru bilgi ve doğru yönelim girdiği taktirde gerçekleşmesi en çok istenen,beklenen arzular ve duygular bütünüdür.
Her kişi Aşkını kendini Aşık hissettiği ve bu hissini anlamlandırabildiği ölçüde sunar,yaşar, yaşatır.
