Hic gelmeyecekleri ozledim bugun, uyumaliyim

18 yasimdayim. Baba sevgisiyle buyuyemeyen bir kizim. Baba duygusunun nasil bir sey oldugunu bilemeyenlerdenim. Ben kucukken vefat etmisti babam. Hatirliyorum hayal mayal. Ama kokusunu unuttum. Ses tonunu dahi hatirlayamiyorum. Fotograflar olmasa galiba yuzunude unuturdum. Bir cocugun babasinin sesini yuzunu hatirlayamasi ne kadar da kotu bilemezsiniz. Sadece anlayabilirsiniz. Anladiginizi sanabilirsiniz daha dogrusu. Eksikligini ben omrum boyunca hep hissettim. Annemin bizim icin yapmadigi seyler kalmadi sirf biz rahat okuyalim diye cok buyuk zorluklar cekti hatta kendi canindan vazgecti ya. Cani cikana kadar calisti sirf muhtac birakmamak icin. Ama icimdeki baba sevgisi ihtiyacini bir turlu gideremiyordu. Dort dortluk bir annem var benim. Fakat kimse hic kimse annemde dahil baba hasretimi babama olan boslugumu dolduramiyorlardi. O boslugunu doldurma arayisina giriyordum istemsizce. Arkadaslarim baba diyip sarilabilecegi, evin diregi diye anlandiran adama sahiptiler. Ne kadar sansli olduklarini bilmiyorlardi oysaki. Her neseyse ben hep o boslugu doldyrmak icin bir erkegin beni canindan cok sevmesini istedim. Bari bu hayatta artik "baba" diye seslenecegim kimse olmicak bari birazda olsa bir babanin kizina nasil sevgisi olabilir dusuncesinin cevaplarini bilim istedim. Bu yuzden bir cocugu cok sevdim. Evet hani basinda anlatmistim ya 4 yilim dedigim. Onda baba sevgisini aradim o bendeki boslugu doldurmasi icin milyonlarca kapilar actim. Fakat o bu sorumlulugu goze alamadi bile kacti. O kacti ben kovaladim. Suan olsa yapmazdim tabii ki. Ama o yasimda o baba sevgisine ihtiyacim bir baska kisinin beni sevmesine ilgisine ihtiyacim varfi ve onuda yakinimda olan kisiden istiyordum. Beni sevmedi desem yalan olur sevsi ama guzel sevmedi biliyorum. Ama 4 yil iyi bi yoldasim oldu. İste bu yuzden hic unutamam onu. Simdi ise yollarimiz cok ayri bambaska o baskalarinda ben baska yerlerdeyim. Ara sira dusunuyordur aklina geliyorumdur belki bilmiyorum ama o nu arada bir aramak istedigim sesini duyup derlesmek istedigim dogrudur. Her ne yasamis olursak olalim benim yanimda olmustu bazen hatta herksten kacip ona siginmak istiyorum tabii ki istemekle kaliyor bu istegim cunku gururum buna el vermiyor. Olmuyor cunku. Bizden bir cacik olmuyor ne kadar zorlasakta uymuyoruz birbirimize. Ama umarim iyi yerlere gelirsin ve tipki benim gibi sende beni hic unutmazsin. Ben ilk kez ondan baska birisine gittim bu sene. Tabii ki sevmeyerek degil. Ben bitirdim onu gecen sene icimde. Yani olmicagini kendime anlattim inandirdim ve icimde asla bitmez sevgisi dedigim insani bitirdim oldurdum kullerinide ufledim ustelik. Suan hayatimda biri var. Seviyorum. Tabii ki baslarda sevmiyordum sadece bi hoslantiydi. 3 yildan beri taniyorum. Cok iyi bir cocuktu asla gozuyle bakiyordum bir gun nesen olmasin dedi. Bizim arkadaslagimiz cok farkliydi deli doluydu guzeldi boyle bana arladaske babam gibiydi yani boyle sorardi merak ederdi ilgi gosterirdi tabii o zamanlar benim aklimdan asla boyle seyler gecmiyordu kalbim aklim baskasindaydi ve o da bunu biliyordu. Her neyse gecen sene boyle bir sey dedi ben tabii hala yok olmaz falan oyle sey yapamam dedim ama gercekten cok sevdigim bir arkadasimdi arkadas kelimesi az kalir herseyimdi. Sonra bu sene babamin olum yil donumunde kotuydum agliyordum yanima gelmek istedigini soyledi telefonda bende hayir dedim sonra kapattik ve yanima geldi. Oyle sikica sarildim ki sanki babammia gibi sanki diger yarimmis gibi oyle guzel sevdigini hissettim ki ben her agladigimda cani gidiyormus gibi gozumun onunde agladi. Ben bir erkek nasil aglar onu bile bilmezdim onumla ogrendim. Her sey bir yana o gun neden olmasin dedim kendi kendime aradigin erkek budur bak nasil gozyaslarina kiyamadi bak bir aglamanla nasil geldi yanina o boslugu doldurabilecek kisi bu olabilir dedim ve 6 aydir sevgiliyiz. Evet baslarda hoslantiydi fakat aska inanmayan ben su siralar aska inaniyorum. O kadar inandirdi ki. Tamam guvenmiyorum her saniye yanimda olamadigi icin ama canimdan cok seviyorum. O benim herseyim ailem abim babam. Yeri doldurulamicak bir boslugun hissini hissetmemem icun elinden geleni ardina koymayan ve ilk kez birinin benim icin sirf mutlu olmam icin herseyi yapabilecegini gordugum bir adama sahip oldum. Evet mutluyum. Babamin yanina goturecwm hatta. Eminim o da cok sevecek. Onumuzde bir sinav var ve biz biirbirimizden kopabiliriz bu ihtimali bile bile cok seviyorum hala ha sanirim askta mesafelerin onemi olmaz derlerdi dogruymus. Allah hepimizin hakkinda hayirlisini versin. Umarim o 4 yilimi verdigim insamda hayatinda mutlulugu yakalayabilir. Ben onu murtlu edemedim ona iyi bakamadim baskalati ona iyi bakabilir. Neyse benden bu kadar gidimde biraz uyuyim. Cunku bugun hic gelmeyecek olan insanlari cok ozledim. Ozlemimi birazda olsa uykum dindirebilir. Hoscakalin .