His dolu.

Konuşmaya başladık.Bu bana iyi gelebilirdi beni mutlu edebilirdi ancak beni bırakıp gitmeseydin.Benim sevgimi görmeyip kendi sevdiğin kişi için bırakmasaydın.16 aydır zerre vazgeçmedim sevgimden.Daha doğrusu geçmemiştim.Sen benim güzelliğime laf ediyordun ya yani bana güzelliğinde dolayı seninle birlikte olmadım bile dedin.Direkt olmasada dolaylı yolla söyledin.Ben kendimi hiç bir zaman beğenmemiş bir kızım ama inan ki bana tercih ettiğin kızdan güzeldim.Biliyorum;hatta en iyi ben biliyorum ki hiç bir şey güzellik değil.Hatta hiç bir şey.Çünkü bu bize elimizde olmadan verilmiş bi şey;çaresi yok.Ama sen benim güzelliğime laf edipte o kızla..neyse.Senin için her acı çekmemde yazdım ben.Sana yazdığım o kadar çok yazı var ki.Hatta doğum günü mesajı falan da yazmıştım,konuşmuyorduk ama olsun.Hepsi uzun ve his dolu.Ama hiç birini sana göndermedim,göndermemde sanırım.Verdiğim sevginin değerini gerçekten bilemedin.O kız kafa dengiydi belki güzeldi,fikirleriniz uyuşuyordu,benim gibi çocuk değildi,ha seni de çok seviyordu belki ama benim sevgim hepsine değerdi bence.Tanıştığımızdan beri şu zamana kadar olanlardan hangi biri yanında? Ama bak ben ne olursa olsun seni kabul ediyorum.Hatalarına,beni bırakmalarına rağmen.Hani ben sana saçlarına aşığım derdim ya,sen yokken çok düşündüm bunu.Çok yanlış söylemişim aslında sana.Tamam saçlarına ayrı bir aşkım var ama tüm kıvırcıklar için geçerli.Ben seninle konuşurken sıkılmamayı,birbirimizi güldürmelerimizi,Batman hayranı olmanı,Atatürk'çü olmanı,insanlara yapmacık olmayıp kendin olmanı,Galatasaray'lı olmanı,ingilizcenin iyi olmasını,kendini beğenmeni,senin kalbini seviyorum.Otobüste uyuyakalmanı bile aksgjşagja Seviyordum.Neyse beni kaybetmiştin.Hiç bir insana beni kaybettin demedim çünkü kendimi sevgiye değer birisi olarak görmüyorum sevgimin karşılığını böyle alınca.Ama beni kaybettin diyebileceğim tek insansın.Ha yalnız kaldığım oluyor,seni özlüyorum ama bu bana çektirdiğin acıları unutturmuyor.Ben seninle arkadaş olamk istedim.Düşünüyorum ya konuşurken o kadar eğleniyorduk falan ve sürekli konuşuyorduk,hiç mi hissettmedin yokluğumu.Bana bi kere sevdiğin kızı anlatmıştın buluşacaktınız sonra sen biraz endişeliydin.Ben sana kıza güven ver sana biraz alışsın kolay değil falan fialn neer dedim abi sevdiğin kızla beraber ol diye sana ağlaya ağlaya bunları dedim ben.Bu kadar mı değersizdim yani hatırlanmayacak kadar.Ama seni özlesemde gelmeni istemiyordum,gerçekten aynı şeyleri yaşamak istemiyordum.Şu yazdıklarımı o kadar içimde tuttum ki ben.Günlerce aylarca kendimi yiyip bitirdim.Seninle aynı havayı solumak için çok dua ederdim 2 haftaya olacak inşallah ama şu an gerçekten istemiyorum.Ha aklıma gelmişken,bana ilklerimi de yaşatan sensin.Teşekkür ederim bu konuda.Mesela beni ilk mutluluktan ağlatan sensin.Beni ilk mutluluktan yatağını yumruklatan,gidip herkese sarılttıran,karşısına çıkan ilk arkadaşının kucağına atlatıp şarkı söyleten.Bunlar da heyecan verici güzel şeylerdi yani unutmadım.Neyse o kadar tesadüf yaşadık ya seninle karşılaşırsak şaşırmam.Yeniden hayatına girmek istemiyordum yemin ederim ama bunları söylemek istedim.Sadece oku,ne düşünürsün ne hissedersin bilmiyorum ama seni gerçekten sevmiştim.İnanmayıp gülen çok oluyordu gerçekten,işte aynı şehirde bile değilsiniz,birlikte hiç zaman geçirmediniz,hiç görmedin bile hiç sarılmadığın bir kişiye bu kadar sevgi nasıl olur diyen bir sürü kişi.Ama ben hep içime attım bazen sevmiyordum zaten kendimi kandırıyordum falan bile deedim.Ama yemin ederim sevdim ya sevmiştim yani.Sena bana istemiyorum diye ilk dediğin zaman vazgeçmeliydim.Benim için en doğrusu bu olurdu sanırım.Ama artık çok geç hiç bi şey için keşke demenin önemi yok.Yine sana yazdığım bi yazıda 'böyle seni hiç görmedim ama seviyorum işte.sana dokunamıyorum,seni öpemiyorum,seni ısıramıyorum,o saçlarını dağıtıp öpemiyorum,sımsıkı sarılıp kemiklerini sıkamıyorum,seni döve döve sevemiyorum ama seviyorum işte.' yazmışım.Ne kadar acı verici anlıyorsun dimi,bence anla.Sende Cansu da çektin belki bu özlemi.Beni anlaman gerekirken sen hayatından çıkarmayı tercih ettin.Ama seni unutucam.Zaten insanlar unutulur ancak anılar unutulmaz.Sen beni unutma ama.Her nothing else mattersda,her kış her yağmurda,her tarhana çorbasında,her telefonun çaldığında,her kaykay gördüğünde,salatalık domates yerken,her sarı siyah vansını giydiğinde,her çocuk gördüğünde beni hatırla.Çok zor belki ama hatırla.Ben bunlarla ilgili olan konuşmalarımızın tek kelimesini dahi unutmadım unutmamda.Daha seninle konuştuğumuz da ki ilk cümlenin ilk kelimesini ilk gülüşünü dün gibi hatırlıyorum.Seninle konuşurken oturduğum koltuğa oturunca,yatağıma yatınca,seni ilk aradığımda o telefonumda,sesini duyduğum ilk yerde hep seni hatırlıyorum.Hepsini tekrar tekrar yaşıyorum.Yemin ederim çok zor.Aslında sana bu yazıyı İstanbul'a gittiğimde çok farklı bi şekilde atıcaktım ama sabredemedim ekledim.Sen de hiç bir şey olmamış gibi kabul ettikten sonra konuşuunca..Ama seni eklediğimde İremle ayrıldığınızdan haberim yoktu.Al bir tesadüf daha:D Ama neyse sen inanmıyorsun bunlara.Bak eğer yine bir kız karşına çıkıp benimle konuşmamanı istediğinde bunu yapacaksan beni şimdi sil ve ben tekrar konuşmak istesem dahi buna engel ol.Veya sen bana tekrar istemiyroum konuşmayalım diyeceksen şimdiden tekrar başlamayalım bile.Ben o kadar şeyi tekrar yaşayamam nasıl atlattım bilmiyorum ama tekrar yaşarsam bunu atlatamam.Ama seninle arkadaş olmak güzel.Hem seni sevmemi istemiyordum ya işte winner lksajkfj neyse kara senin
05 Ocak 2013, Cumartesi 09:30