Hoşçakal Mavişbey

Bir yerlerde maviliklere açılıyor kapılar.
Alı moru yeşili sarısı binbir ton bir yer...
Gitmesi kolay, dönmesi olmayan bir yer.
Ayrılıkları hapseden,
Anıları içine nakşeden bir yer...
Hatalar da insanlara bahşedilmiş be maviş bey.
Hatalarımı affet...
Elbet kavuşacağız bir gün, sessiz bir saat diliminde.
Diğerlerine hayat akışta olacak biz kavuştuğumuzda...
O güne kadar anıların bende emanet.
Sesin kulaklarımda.
Dondurmamızı paylaşmaktan tut da.
Aynı lisanda olmayan dilimiz ile anlaşmamıza kadar...
Tüm herşey yüreğimin derin köşesinde...
Özlemek adetmidir bilmiyorum...
Ben özlemeyi seçemiyorum.
Kavuşmak hayali beni ayakta tutacak biliyorum.
Sana kavuşana kadar ayakta kalacağım söz.
Huzurlu bir yolculuğun olsun.
Cennet bahçen hazır eminim....
Birgün be maviş bey...
O güne kadar ve daima seni çok seven annen...
Hoşçakal yüreğimin en körpe köşesi...
Aşkımın en tatlı şahidi...
Hoşçakal annem...
20.08.2022 /cumartesi / ~