Bir akşam sahil kenarında, dalgaların sesini dinlerken aklımda yine sen varsın...
İçimin huzuru sen, dışımın huzuru deniz.
Bir de ay gökyüzünde parıl parıl. Dalgaları izliyor bir yandan bizi düşünüyorum. Onca zorluğa rağmen, etrafı uçurumlu yollara rağmen hâlâ ayakta duruşumuzu düşünüyorum. Böyle sürer mi dersin bir ömür? Aramızda ki bu görünmez bağa sen bir isim verebildin mi ? Kader mi diyorduk yoksa buna ? Senelerdir kalbimin inandığı, inanmaya devam ettiği şey bu mu ? Sonumuzu görebiliyor muyuz? Çok özlettin yine çık gel hadi. Çok yüz veriyorsun bu hasrete sonu burnumdan getiriyor...