"huzur" dedikleri şey

Göründüğü kadar güçlü değilim günlük.
Her gün etrafına neşe saçan o kız kendinden nefret ediyor.
Daha iyi olamadığı için.
Güzel görünmediği için.
Sürekli başkalarını hayal kırıklığına uğrattığı için...

Ne yapmalıyım bilmiyorum günlük.
Tek huzuru geceleri buluyorum.
Bazen kitap okuyorum, bazen müzik dinliyorum..
Ama en çok sevdiğim ayrı: geceleri yürüyüş yapmayı çok seviyorum.
Kulaklıklar kulağımdayken yürümek çok güzel.
Etrafımdaki insanların bana baktıklarını hissetmiyorum o zaman.
Daha az nefret dolu oluyorum kendime karşı.
Huzur dedikleri bu sanırım...
Kendini sevmek huzur değil midir sonuçta?
Bir insan kendini sevmedikten sonra başkalarını veya bir şeyi nasıl sevebilir ki?