İç ve Dış Sorunlar Göstergesi

Kırılmak, üzülmek ya da yıkılmak... Bunlar bazı acıları karşılamaz. Fakat insan dilinden başka nasıl bir ifadeyle duygularını ortaya koyabilir ki? Dışarı atılmayan bir karanlık, içeriyi nasıl aydınlatabilir? Sorgular o kadar derine iniyor ki, bunlara cevap verememek daha iyi bile kalabilir. Çünkü cevap bulduğunda artık gözardı edilebilir hâle geliyor. Tıpkı insanlar gibi, tanınan insan artık anlamsızdır. Yargılar ise sorgulara göre daha yüzeysel, daha kesin ve münhasır bir özellik bulundurmayabilir genelde. Onları da en dışarıda soğuk bir havaya bırakmak doğru oluyor. Bu demek değil ki sorgular yargılardan daha güvende. Bir taraf yanardağ ise, diğer taraf tundra.. İkisinde de bir son var, ama hangisi insana masumdur önemli olan bu kalıyor. Yakarak veya dondurarak öldürmek arasında ihtirasî olmayan bir seçim başka ne için olabilir ki? İçeride olanlar ve dışarıda olanlar.. Sanırım iradeye bir görev düşüyor burada, bir çeşit ilim gerekiyor ki ihtirastan öte bir karara varsın. Hâlbuki kırık bir ayna kadar dağınık olması gereken gece, bir sorgu sual hâline geldi. Hasılı ahlâkî ve erdemlere dayanan, belki de ölmeden önce kalbini rahatlatacak bir hastalığı seçecekti insan. Aks-i sadâ ise olmayacaktı. Ama hep suçlu sayılacaktı ruhunda. Neyi seçtiğinden çok neden seçtiğiyle ilgili olacaktı bütün sorunların kaynağı.. İki taraf da feryat edecekti belki, ya da biri susacaktı olası en âlâ şekilde. Susana daha ağır olacaktı ceza, diğeri fazla sızlanmasın diye. İçerideki kovulacaktı yani, kalanlar yanacak bağırarak. Dışarıdaki ise donacak sessizce. Sonucunda ise belli ya, olan ruha olacak. Acı çekecek gecelerce.. Anlamlı şarkılara saklanacak...