İç ses

Bazen iki çift söz, iki çift göz yeter yüreğinin daralmasına.
Bazen ise en yakınındır sana kötülüğü meyletmesi.
Bazen de gördüğün ve yaşadığın anıların bir bir ortaya çıkması.
İşte bundandır ki her zerreni hüzünle geçirmeye müstehaktır gönül.
Ne konuşur, ne ağlar, ne kanar, ne de sana söyler derdini.
Sâdece ve sâdece kabuk bağlamış dışı, içi ise hep aynı coşkuyla acı vermektedir.
Bak herkes yaşananları ve yaşattıklarını unutmuş.
Afff gönlüm!
Ne zaman uslanacaksın, ne zaman unutacaksın?
Belki bunları kabuğunun altından bakarsan anlarsın söylediklerimi, dinlersin beni.
Bak! Herkes yaşananları ve yaşattıklarını unutmuş, sende unut!!!