İçeride bir oda dolusu şüphe

Acaba yine mi?
Beynim bana oyun mu oynuyor yoksa?
Aklım kalbimi mı ele geçirdi yoksa?
Bundan mı bütün kırıntıları toplamaya çalışmalarım.
Üzerine basmayayım diye odada dört dönerken,
Hareket dahi edemiyordum.
Ekmek kırıntılarına basmak günahtır.
Çünkü Annem hep öyle öğretti.
Acaba durmadan darlayan bu şüphelere basmadan yürümem mümkün mü?
Çünkü bastığım her kırıntı bir günah.
Peki dikkatli davranırsam ?
İstemeden basarsam yine günah mı?
Anlamak güç beni ve bu akılda dönenleri.
Biliyorum. Hakta veriyorum lakin sarıl bana
Bir oda dolusu şüpheyle de olsam sarıl bana.
Ekmeği sever gibi sev.
Kırıntıları dağıtacak kadar nefesini ver odama.
Odam şüphe dolu.
Bilirim ki seninle düşündüğüm dinlediğim ne varsa...
Ya seninle son bulur ya seninle umutlanır.
Umut ver bana.
Şıkışmışlığımdan kurtar. Çöz iplerimi.
Bırak aklınla oynamayı.
Dağıt kırıntıları
Savur beni başka bir odaya.
Ama yine sen ol baş ucumda