Bazı eksiklikler,
hiçbir şeyle dolmaz.
Ne yeni bir yüz,
ne sıcak bir ses,
ne de zamana bırakılan umutlar…
İçinde bir boşluk taşır insan.
Bazen derin bir nefes gibi,
bazen adını koyamadığın bir ağırlık.
Yıllar geçse de,
hep orada, hep seninle.
Ama öğrendim…
Boşluklar bazen kayıplardan kalır,
bazen de hiç yaşanmamış şeylerden.
Ve bazı duygular,
hissedilmeden de yok olabilir.
Ama belki de,
eksiklik dediğin şey,
sana yeni bir yol çizmektedir.
Belki de o boşluk,
yeniden doğman için
kendine açtığın bir alandır.
Ve belki de,
bazı yaralar hiç kapanmaz,
ama insan onlarla yaşamayı öğrenir.