İçimde Kalanlar

Söylemedim.
Sussam daha az acır sandım,
ama yanılmışım.
Bazı kelimeler,
söylenmediğinde daha ağır olurmuş,
bunu öğrendim.

Kırıldım.
Ama kimse fark etmedi.
İnsan bazen öyle güzel saklar ki yaralarını,
kimse kanadığını bile görmez.
Sadece biraz daha sessizleşir,
biraz daha içine kapanır.

Gittiler.
Ama ben hâlâ buradayım.
Bıraktıkları anılarla,
sorulmamış sorularla,
cevapsız kalan vedalarla.
Ve en kötüsü de,
gitmelerine rağmen hâlâ içimde olmaları.

Belki bir gün,
bu yük hafifler.
Belki bir gün,
içimde kalanlar,
beni bırakır.
Ya da ben,
onları affederim.