İçimde bir deniz var, sakin görünse de,
dalgaları hep yüksek, her an fırtına çıkar.
Bazen mavi, bazen gri;
görünmeyen derinlikleriyle korkutur beni.
Gözlerimdeki su, hiç durmaz akar,
her düşünceyle biraz daha derinleşir.
Zamanla alıştım, belki de öğrendim,
denizin içindeki sükûneti aramak,
ama aslında fırtınaya bırakmak gerek bazen.
İçimdeki deniz, bana her gün bir şey öğretir,
bazen sakin, bazen hırçın,
ama her haliyle ben hep yanında olurum.
Çünkü nehir, denize ulaşana kadar sakinleşse de,
derinliklerinde hep bir sır saklar.