İçimdeki Savaş

Kimse bilmez,
sessiz savaşlarını insanın.
Gözlerinde bir bahar taşısan da,
içinde kış hüküm sürüyordur belki.

Gülümsemek,
bazen en büyük maskedir.
Ve kelimeler,
söylenemeyenlerin altında ezilir.
Çığlık atmak istersin,
ama sesin içinden bile duyulmaz.

Kendi içinde kaç kez düştün?
Kaç kez ellerinle kendini tutup kaldırdın?
Ve kaç kez, kimse görmeden
kendi yaralarını sarmaya çalıştın?

Ama bil ki,
her fırtına geçer,
her yara bir gün kabuk bağlar.
Ve insan,
en çok kendi savaşlarından sonra
gerçekten yaşadığını anlar.