Sen cihanimdaki iklimimde dökülen yaprağım oldun,
Ayrılık acısı inci inci akıtırken gözlerimden yaşları,
Bir gazel misali savururdun ayrılık rüzgarıda.
Senin şimdilerde ne kadar boş olduğunu daha iyi anlıyorum.
Ve neden papatyaların boynu bükük oluşunu
Kendi kendime konulurdum oysa
Deli olduğumdan değil sebebi
Teselli ederdim kendimi
Bir gün düzelirsin diye
Diye, diye..
Bu günü, yarını, bizi
Elinin tersiyle itişini izlemek çok zor geldi.
Bendeki seni bitirdin.
Bilir misin kalem kağıda küsmezde
Her masal mutlu biterde
Kara günler gelip geçerde
Bir tek sen, sen bitemedin içimde…
Seni delice sevdim.