Tükeniyor, yazdıkça yaşıyor; ama her zaman yazamıyor. Bu yüzden ara ara yaşasa da çoğunlukla ölüyor. Geceleri hatırlanıyor, gündüzleri gururla birlikte kayboluyor. Birgün büyük bir yorgunlukla unutulacak. O zaman geceler de gündüze karışırsa, sessizliği bozmasınlar. Hayat sevinci, bıraksınlar dolup taştığı anda kalsın.