Huzur,
her zaman dışarıda aradığımız şey değil,
bazen içimizdeki sessizlikte buluruz.
Bir rüzgarın savurduğu yaprak gibi,
kendi içimde savrulurken,
bir an durup,
kendimi dinlerim.
Dünya,
bizi hep daha fazlasını istemeye iter,
ama ben,
bazen sadece durmak isterim.
Her şeyin bir nedeni var,
ama huzurun nedeni
sadece içimizde gizlidir.
Kim olduğumu unutmuşum,
gerçek kimliğimi arıyorum,
ama belki de,
bulmak,
bazen kaybolmaktan geçer.
Ve belki de,
kendi iç yolculuğumu
tam anlamıyla keşfetmek,
yavaşça huzuru bulmaktır.
İçsel huzur,
güçlü olmak değil,
zayıf olabilmektir.
Kendini kabul etmek,
hatalarınla, eksiklerinle,
ve tüm kırılganlığınla
güçlü kalabilmektir.
Bir gün,
belki de huzuru bulurum,
ama onu bulduğumda,
farklı bir ben olmuş olurum,
ve belki de o zaman,
gerçekten özgür olurum.