İlayda&CCP

Günlerden Çarşambaydı.İlaydalarda kalıyodum.Yaz ayıydı.Gün içerisinde neler yaşayacağımızdan habersizce uyanmıştık.Kahvaltımızı edip deniz kenarına meşhur cafemiz
"Duru Cafe" ye gittik.Her zaman ki gibi öylece oturuyoduk.Sonra saat 5 sularında arka tarafımızdaki armutlarda oturan tatlı görünümlü apaçileri kesti gözümüz.
Pardon gözüm. İlayda hep olduğu gibi coolluğunu bozmayıp bakmadı çocuklara.Biri sarı mayoluydu.Bakışıp duruyoduk.Hah demiştim.Sonunda buldum tatlı birini.
Demez olaymışım..Neyse. Saat 7 gibi kalktık Duru'dan.Giderkende arkama bakıyodum çocuk bakıyo mu diye.Evet bakıyodu.Hatta bana el bile sallıyodu.
İlayda'ya dönerek "amaan sanki bi daha görücem,boşver kız bakıyım işte"dedim.Ağzımı eşek arıları sokaydıda demeseydim.Sakince eve gittik.Giyindik hazırlandık.
Meşhur 3749273429 basamaklı merdivenlerden iniyoduk.Benim gerizekalıca yoğun isteğin üzerine Duru Cafeye gittik.Çünkü görmek istiyordum o çocuk orda mı diye.
Ordaydı.Yine yoğun isteğim üzerine oturduk Duru Cafeye.Çocukla bakışmaya devam ediyodum.Bi yandan da çaktırmamak için İlayda'nın fotograflarını çekiyodum.
Nasıl uyanığım belli değil.Sonra kalktık ordan,ben yine arkama baka baka gittim.Ama aklımda hep şu düşünce vardı "bir daha nasılsa görmeyeceğim".
NAH görmeyeceksin CCP,bak neler geldi başına.Neyse.İlayda'yla Turna Cafe'ye gittik.Gece bizim gecemizdi.Canlı müzik full eğlence ooh.Keyfimize söz yok.
Dans etmeler,tef çalmalar.Sonra tam çaprazımızda oturan "Sarhoş Polis Erol Amca"yla tanıştık.Adam içmiş içmiş.Sardı mı bize? Sardı tabi.
Bizde işte sahte gülücükler falan böyle.Adam diyo sizlerde benim kızımsınız falan kalktı bize gül aldı.Haydaa dedik.Olsun bu da bi anı.Aldık gülümüzüde.
Sonra çalmaya başladı fon müzikte "Gül Pembe".Olsun,o da bi anı.Saat 23.00'a yaklaştı.Nilgün Sultan'ın saat sınırı odur.Bizde 10 dakika kala kalktık.
Dedik bi dondurma alalımda öyle gidelim.Lan neyimize bizim dondurma? Siktirin gidin evinize.Neyse biz İlayda'yla hızlı hızlı meşhur dondurmacımız İsmail Şafak'a yürüdük.
Hani bide dondurma aldığımız yetmezmiş gibi duble duble dondurma aldık resmen.Bide 10 tl bayıldık dondurmalara.Yan taraftada bakkal vardı.Girdik.
Dedik bi paket çekirdek alalım akşam balkonda yeriz falan.Girdik aldık çekirdeği.Elimizde devasa dondurmalar.Bakkalın kapısının önündeyiz.
Ve bakkalın önünde napıyoruz biliyo musunuz? "Çekirdeği ben tutmam sen tut" kavgası yapıyoruz.Ergenlik işte.Ha ergenlik dediğime bakmayın.Sadece 1 yaz öncesi.
Elimizde çekirdeklerle savaş yaparken kafamı kaldırmamla o acı anı görmem bir oldu. Tatatataaaaaammmm!
Karşımda bir grup,ve göz göze geldiğim sarı mayolu çocuk.Eyvah dedim.Sıçtık.O hızla bakkala tekrar girmem bir oldu.İlayda tepemde soruyo "Noldu?nolduuuu?"
Sus diyorum İlayda'ya susss! 2 dakikada anlattım bakkalın içinde İlayda'ya.Çekirdeğide geri verip parasını aldık.Dondurmalarıda İlayda'nın eline verdim
Dedim koş.Biz 2 salak koşmaya başladık.Bunlarda arkamızdan bakıyo böyle 10-15 kişi falanlar.Koştuk Koştuk..En sonunda gözden kaybolduk.
İlayda'nın elinde eriyen dondurmalar."Napıyım bunları?" dedi. "At çöpe yaeee" dedim. Ve 1o tl verdiğimiz o muhteşem duble dondurmalar çöpe gitti.
İlaydayla hızlı hızlı yürümeye devam ettik.Mırıl mırıl söyleniyo bana. " Arkamdan capli bi çocuk gelip konuşabilir miyiz dedi,senin yüzünden konuşamadım yaee."
Ah İlaydacığımın bu yakışıklı sevdası adamı öldürür.Ama bilmiyo ki o caplinin aslında "DJJJJ FATİH ÇETİNKAYA" olduğunu.Neyse eve yaklaştık.
Ha bu arada sarhoş polis amcamızın verdiği gülde hala İlayda'nın elinde.Tam yürürken biri belirdi yanımızda.Başladı İlayda'yla konuşmaya.
"Bak ben senden çok hoşlandım.bi numaranı ver konuşalım.eğer rahatsız olursan silerim gerçekten bak vs vs " allahın ergeni işte naparsın.
Bizim saf İlayda'da "git" diyemiyo kibarlığından.Konuşuyo çocukla.Bende hiç gelemem öyle şeylere.Başladım önden önden yürümeye.
Bizim meşhurunda meşhuru bir "Yunus Cafe"miz var.Ona yaklaşmıştık.Aklıma gelen planı uyguluyacaktım.Yoksa bu çocuk eve kadar gelecekti.
Ha bide bizim bir "Kıvırcık" diye tanımladığımız "Görkem ABİMİZ" var.Baktım o da orda." Hadi koçum CCP dedim".Merdivenlerden aşağı indim.
"İlayda geldik yürü hadi" dedim.İlayda'ya baktım pat diye elindeli gülü çocuğa verdi. "Al hatıra" diye hemde.Valla biz çocuğu unutmadıkda,çocuk bizi unutmuştur herhalde.
Neyse o göt korkusuyla Yunus abiciğimiz bizi eve kadar bıraktı.Bide 10-15 dakika rötarlı geldik diye Nilgün Sultandan fırça yedik.Geçtik odaya.Başladık ağlamaya.
Ee her güzel günün bi bokluğu vardır işte.O günden sonra hiç ama hiç unutamadığımız,günlerce,haftalarca,aylarca,dalgasını geçtiğimiz bir yaz geçirdik.
Ve o çarşamba gününü hiç dilimizden düşürmedik.Ve şimdiyse yeni bir yaz dönemine girdik.Yeni maceralar,yeni çarşamba günleri İlayda'yla beni bekliyo.
Sevgiler-CCP.