İlk başlarda her istediği gerçekleşen çocuklardık, sürprizlerle şımarıyorduk, ilgi sel olmuş akıyordu sanki..
Birlikte gülebilmek için espiri üretmeye çalışıyor, birimiz üzüntülü bir anını anlatınca diğerinin gözleri doluyordu..
Daha tatlı konuşabilmek için şeker yiyorduk sanki, sarılmayı bahane edebilmek için ince giyiniyorduk..
Telefonda daha fazla konuşabilmek için saçmalıyorduk, el ele tutuşabilmek için tarzımız olmayan filmler izliyorduk, geceleri geç yatmak adet olmuştu, özel günler gelsin de hediye alalım diye bekliyorduk, derken bir gün sonbahar geldi bize..
Rüzgar, ağaçtaki yaprakları alıp götürürken bizdeki arzu da beraber uçup gitti sanki o esintiyle..
Havalardan önce bizim ellerimiz soğumaya başladı sanki, içimizdeki şömine ateşinin odunu bitmiş gibi bir kibrit kadar az ısıtır oldu bakışlarımız, çekingen ve göz göze gelmekten kaçan o donuk bakışlar, hiç rastladın mı sen ?
Tanrı kimseyi baktırmasın o gözlere, derinlerde aşkı değil kendi cesedini görürsün, korkarsın, kaybolursun..
Ne garip değil mi ?
Eskiden uzak olsak bile yakındık, başka bir ülkede olsak bile bir mesaj atınca kelimeler kulağımıza fısıldanıyor gibi hissederdik, mevsim kış olsa bile biz telefonda konuşurken öyle sıcak hissederdik ki yaz gelirdi sanki, ta ki o sonbahar bize gelene kadar..
Baharımızın sonuydu sanki, artık yan yanaydık ama aramızda uçurum vardı sanki, sıkı giyinmiştik ama üşüyorduk, kalpler sırt çevirdi birbirine, büyü bozuldu gibi, içimizdeki çocuklar oyun oynamak istemiyor sanki..
İkimiz de farkındayız, yürümüyor artık, olmuyor diyeceğiz ama söyleyemiyoruz, alışkanlık mı dersin, karşındakini kırmamak mı dersin, sevmek mi dersin bilmem ama tek emin olduğun şey artık onunla olmayacağıdır..
İşte eğer bu durumdaysan, kökü kurumuş bir çiçeği sulamaktır yaptığın, yakında tamamen solacak..
Saksı kalsın istersen, başka çiçek ekersin..
Yenisinin güneşini, toprağını, suyunu iyi ayarla, yerini çok değiştirme, kökünü çok sallama, bir önceki gibi solmasın..
Instegram @furkannucakk