İlkokul ve Ortaokul Anılarım

Benim ilkokula dair hatırladığım pek birşey yok. Hele ki birinci sınıfa yeni başladığımda ne yaptığımı hatırlamıyorum. Ağladım mı, üzüldüm mü bilmiyorum. Birinci sınıftan hatıra kalan tek şey çekindiğimiz sınıf fotoğramız. Onun haricinde hatırladığım çok az şey var.
İkinci sınıfı bitirdiğimde yaz tatilinde bir sebepten dolayı Adana'ya taşınmak zorunda kaldım. 3. sınıfın ilk dönemlerini orada okudum. Bir haftalığına tatil olarak Kayseri' ye gelmiştik. Teyzem kuzenimi okuldan almak için okula gidiyordu. Annem ve ben de onunla birlikte okula geldik. Çünkü eski okulumu özlemiştim. Teyzem kuzenimi almaya biraz erken gelmişti. Yani son ders daha bitmemişti. Bu sırada annem beni eski sınıfıma girdirmek istedi. Tabii ben utandım önce. Giremedim. Annem zorla beni içeri girdirdi. İçeri girdiğim anda da herkes ayağa kaktı ve benim yanıma geldi. O sırada ben utandığımdan kimsenin yüzüne bakamamıştım. Ama gördüğüm bir kişi vardı. Bana baktı ve yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.
Daha sonra öğretmenimiz Nazmiye Hoca herkesi yerine oturması için uyardı. Herkes yerine oturdu.
Ben Nazmiye Hoca yı çok severdim. Birinci ve ikinci sınıftayken de bizim sınıf öğretmenimizdi.
Nazmiye Hoca beni yanına çağırdı ve kucağına oturttu. Benimle konuştu. Ben çok heyecanlıydım. Hoca ya cevap verirken çok zorlanıyordum. Biraz daha konuştuk felan derken zil çaldı. Annem beni sınıfın önünde bekliyordu. Annem, teyzem ve kuzenimle beraber eve döndük.
Bir hafta kadar Kayseri'de durduktan sonra tekrar Adana'ya döndük. 3. sınıfın ilk dönemini orada okudum. Ama orada fazla arkadaşım yoktu. Kimseyi tanımıyordum da. Oraya bir türlü alışamadım. Bu yüzden notlarım çok düşmüştü. Ama ikinci döneme başlamadan Kayseri'de tekrar döndük. Ama tatil olarak değil, kalıcı olarak. Tekrar aynı sınıfıma gidiyordum, çok mutluydum. Ve notlarım tekrar yükselmişti. Hatta o dönem miydi 4. sınıf mıydı pek hatırlamıyorum ama deneme sınavında okul 1. olmuştum. Üstün Başarı Belgesi vermişlerdi. O an çok mutlu olmuştum. Bunların hepsi sınıfımın sayesinde olmuştu.
Şu anda 8. sınıfa gidiyorum ve hâlâ aynı sınıftayım. 8-C. Sınıfımı çok seviyorum. Sınıfımızdan gidenler de oldu, gelenler de oldu. Birinci sınıfımızdakilerden neredeyse yarısı gitti. Ama gelenlerle de gayet iyi anlaşıyoruz. Şu anda sınıfımı çok seviyorum. Keşke hiç ayrılmasak. Ama Lise ye geçeceğimiz için ayrılmak zorundayız.
İlkokul anılarımdan çok ortaokul anılarım var. Mesela şu anda çok samimi olduğum arkadaşlarımdan biri sayesinde 7. sınıfta en iyi iki arkadaşım bana küsmüştü. Daha sonra tekrar barıştık. Küsmelerinin nedeni de onunla çok fazla vakit geçiriyormuşum. Onlarla barıştıktan sonra benim onunla konuşmamı istemediler. Ben de artık onunla fazla konuşmuyordum. Ama 8. sınıfa geçince herşey değişti. En iyi iki arkadaşım dediğim kişilerden birisi bana iftira atarak benimle küstü. Neden olduğunu pek anlamadım. Daha sonra 7. sınıfta beni ayırdığı arkadaşımla gidip kendisi samimi olmaya başladı. İkinci dönem de ona kendisi küstü.
Benim bu sene öğrendiğim şeylerden birisi de kimseyi dinlemeden kendi bildiğimi yapmam gerektiğiydi.
Beni ayırdıkları kişi şu anda benim en yakın arkadaşımdan birisi. Ayrıca da sıra arkadaşım. Şu anda diyorum ki keşke en başından kimseyi dinlemeseydim de arkadaşımla aramı açmasaydım. Beni onunla ayırıp kendisinin yakınlaştığı kişiyle şu anda hiç konuşmuyorum. Ben sevdiğim arkadaşlarımla şu anda çok mutluyum. Bizi ayıran hiç kimse, hiçbir şey yok.
Aslında tüm anılarımı, tüm sırlarımı yazmak isterdim ama bu günler sürerdi. Ve ayrıca yanlış kişilerin eline geçme ihtimali de çok yüksek. Bu yüzden buraya herşeyi yazamam.
O sırlar ve anılar belki burada yazmayacak ama aklımdan ve kalbimden hiçbir zaman çıkmayacak. Çünkü yaşadığım şeyler öyle kolayca unutulabilecek şeyler değil.