İnanmıyorum

Bir ağlamak geliyor bazen gitmek bilmiyor…

Tüm söyleyemediklerimi bir araya toplamalı diye geçiriyorum içimden. Söyleyemedikçe gözyaşlarıma sığındığım sözcüklerim nasılda kızgınlardır bana kimbilir ? En iyisi hiç mi söylememek? En iyisi haykırmak biliyorum yapamıyorum. Kim en iyisini yapıyor ki zaten boşversene buralar hep yalan, buralar hep çelişki, buralar hep yalnız. Bir zamanlar aşık olduğunu bile inkar edebiliyor iinsan, unuttum ki nasıl bişeydi?

Kim ne istediğini biliyor ki zaten, boşuna nefes tüketmeyin bana inanmıyorum işte inanmıyorum artık. Kendimden küçücük bir parça versem eksilecekmişim gibi bir daha hiç tamamlanamadan yaşayacakmışım gibi. Kimde eksilirim diye düşünmemeli biliyorum çünkü en çok eksildiğim zamanlar doldum taşdım büyüdüm varoldum kaybolurcasına...