İnsan bir kusurdur.

Hayatta insanın kendisinden arta kalan hiçbir şey yoktur. Çünkü içrek değişim yüzeyden gelmez. Yüzeyde olan sadece yüzeyi değiştirir. İntihar ruha yüzeyden gelmez, o içrek bir arzudur. Hakikat intihara sürükler. Adorno ve Montaigne'in izah ettiği gibi. Sonsuzluk bizi hiçliğe götürür. Orada ne aşk ne para, ne bilgelik, ne sevgi, ne onur ne de anlam vardır. Hiçbir şey yoktur ve hiçbir şeyden doğmuştur her şey. Bu hiçliğin suçu değil, doğmanın suçuydu.