Bazen kötü insanlara bile üzülecek kadar saf duygularımız oluyor. Görüyorum serserileri okumuyorlar, sıkıntı çekiyorlar, olan ya kendilerine ya da ailelerine oluyor. Tabi ki herkes yaptığının bedelini öder ama yine de üzülüyor insan. Vay be! insanoğlu bir yandan her koyun bacağından asılır diyor; fakat bunu dese dahi dönüp baktığında, düşündüğünde üzülüyor. İşte vicdan ve duygularımız burada bizi insan yapıyor! İnsan olmak demek, okumuş, mevki sahibi demek değildir. İnsan demek ahlaklı, aklını kullanan ve vicdanlı olmak demektir. Yeri gelince kötüye dahi üzülmek demektir. Yeri gelince varlığını varlığı olmayanla paylaşmaktır, yeri gelince acılarını ve mutluluklarını paylaşmaktır…